Unieke locatie op Terschelling

Deze vakantievilla is in gesprek met de natuur. Pure architectuur tussen de duinen, het strand en de Noordzee.

Wakker worden met de geur van de zilte zee, het geluid van de golven en zicht op de duinen. Ontwaken en meteen het besef: hier ben je één met de natuur. Schiet slippers aan, grijp een badlaken en geniet na een korte wandeling door de duinen van het uitgestrekte strand. Begin de ochtend met een duik in de branding, als prelude op een dag vol mogelijkheden. Welkom. Dit is Terschelling, waar de rust je al omarmt op het moment dat rederij Doeksen je meeneemt, van het vasteland, over de Waddenzee waar de zeehonden zonnen, naar het eiland waar de lucht schoon en puur is.

Deze vakantievilla is in alle oprechtheid een lot uit de loterij. Van ‘Muis’ is er maar één, op een idyllische plek in de duinen waar het uitzicht vanuit dit robuuste huis zo uniek en weids is dat zelfs de hevigste herfststorm een bijzondere beleving is. Hier zie je geen buren, tref je geen toeristen, maar is de levendigheid nooit ver weg. Lekker jutten na een Noordwesterstorm langs de Noordzeekust. In een 4 wheel drive over het strand richting de Boschplaat, het uitgestrekte natuurreservaat aan het einde van Terschelling? Of een biertje met bitterballen om de dag te besluiten bij het strandpaviljoen op vijf minuten loopafstand… Dan snel naar huis, nog nèt op tijd om de zon vanuit een wolkeloze hemel in de zee te zien ondergaan. ‘s Zomers na een heerlijke dag op het eindeloze strand bij Paal 8 vanaf het balkon dat grenst aan de living. ‘s Winters met een knapperend haardvuurtje vanaf de bank…

Welkom in een wereld waar ‘haast’ niet in het woordenboek staat geschreven, stoplichten niet bestaan en je tussen de duinmeertjes door naar huis fietst, naar Muis, een vakantievilla uit 1992 met een naam die echt veel te bescheiden is.
Deze vakantievilla is met de natuur mee ontworpen. Bedacht in een vernuftige eenvoud, door een bijzondere architect. De Fries Abe Bonnema (1926-2001) bouwde het in 1992, lang nadat hij in de voetsporen trad van modernistische grootheden als Le Corbusier, Mies van der Rohe en Charles Eames. Abe Bonnema was al in zijn jonge jaren ervan overtuigd dat met moderne constructiemethoden iconische gebouwen kunnen ontstaan, waarin het eigentijds wonen of werken is. De Muis is daar een bijzonder voorbeeld van.

Hoe opdrachtgever T.C. Braakman (1926-2003) Abe Bonnema zo ver kreeg om zijn vakantiehuis op Terschelling te ontwerpen, is ook al zo’n bijzonder verhaal. “We hadden al een huis op Terschelling toen deze kavel op de markt kwam”, vertelt zijn zoon. “Het was een van de laatste onbebouwde kavels en mijn vader zag de enorme potentie. Hij greep deze kans om zijn grote droom waar te maken.”
De heer Braakman was niet alleen lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal, maar ook topman bij Nationale-Nederlanden. In die hoedanigheid trof hij architect Abe Bonnema, die het hoofdkantoor van het verzekeringsconcern in Rotterdam mocht ontwerpen, dat tot 2010 het hoogste kantoorgebouw van Nederland zou zijn. “Het klikte tussen die twee. Ze lagen elkaar.” Bonnema liet zich dan ook verleiden toen Braakman hem vroeg om voor hem en zijn echtgenote een vakantiehuis te ontwerpen, herinnert zijn zoon zich.

Hij weet nog goed hoe de architect naar Terschelling kwam om de positie te bepalen van zijn allereerste vakantiehuis, één van de weinige die hij ooit zou ontwerpen. “Hij wilde dat de Noordzee te zien was vanuit de woonkamer. Eenmaal binnen moest alle aandacht naar de natuur uitgaan.” Vandaar dat de ruime living op de verdieping is gesitueerd. Daar begint het spel van open en gesloten vlakken, met aan de zuidwestkant veel glas, en aan de meer gesloten noordoostkant vooral natuurlijk hout en baksteen in een onopvallende kleur. En zo klimt het vakantiehuis over twee niveau’s trapsgewijs tegen het duin omhoog. Alles voor het uitzicht op de tuin rondom, een ontwerp van moeder natuur ter grootte van een klein parkje.

“Vader heeft zich nadrukkelijk met het ontwerp bemoeid”, vertelt zijn zoon. “Mijn ouders werden al wat ouder en wilden gelijkvloers kunnen leven.” Dus is op het hoogste niveau de master bedroom - met vaste kasten, badkamer en toilet - gelegen. Maar vooral de riante living met open haard vraagt om aandacht. Vanuit het zitgedeelte wandel je zó door naar het balkon. Even verderop is het eetgedeelte verbonden met de open keuken. De keuken met z’n vele kastruimte, die bijna aan het zicht is onttrokken door een bar waaraan het heerlijk vertoeven is. “Vanuit de keukendeur loop je zo door naar het terras aan de achterkant. Daar krijgt de wind weinig kans. Bbq aan, lekker buiten eten.”
Kijk omhoog en zie hoe het gevoel van ruimte wordt beklemtoond door het hoge plafond. Het is van hout, en de planken ontmoeten elkaar op het hoogste punt dat eigenzinnig asymmetrisch is ontworpen. Waar je ook neerstrijkt, vormen door de vele glaspartijen de duinen het decor. De donkere plavuizen op de vloer zijn gekozen vanwege het vakantiegevoel. “En om te voorkomen dat je steeds met de stofzuiger rond moet. Het beetje zand dat je mee naar binnen loopt, veeg je zó op.”

Een speelse wenteltrap scheidt als subtiele roomdivider het zitgedeelte van de plek waar de grote eettafel staat. Doe het hekje open en daal af, naar beneden, waar twee gasten-slaapkamers (met vaste kastruimte) zijn verbonden door een doucheruimte. Op dit niveau bevindt zich ook de garage, die niet alleen ruimte heeft voor de fietsen, maar ook voor een auto van Landrover-formaat. “Rijd je met de auto naar binnen, ben je gelijk in huis.” Achter de garage een berging, bereikbaar vanuit het centrale portaaltje waar ook het toilet zich bevindt. De andere deur leidt naar de gang, van waaruit niet alleen de slaapkamers bereikbaar zijn, maar ook de wenteltrap naar de living. Loop omhoog en de cirkel is rond. In deze villa kun je knus met z’n tweetjes verblijven zonder dat het té groot aanvoelt. Maar er is ruimte te over voor een vriendenweekend, of een vakantie met de (klein)kinderen. Hier zal niemand elkaar in de weg lopen.
Alles is tot de essentie teruggebracht, maar de doelmatige plattegrond laat onverlet dat dit vakantiehuis veel meer is dan een uitgekiend gebruiksvoorwerp. De plaatsing in het landschap en z’n sculpturale vorm maakt het tot een sprekende woning, die intrigeert en blijft verrassen. Bijzonder is bijvoorbeeld dat de villa drie manieren heeft om je welkom te heten. Daarvoor moet je wèl eerst over romantische schelpenpaadjes. De gastenverdieping wandel je binnen via de garage. Op het bovenste niveau opent de villa zich via de voordeur, maar ook de deur naar de bijkeuken kan als binnenkomer fungeren. Handig, als je met het zand aan je voeten thuiskomt. Ook beneden is bij binnenkomst aan een kraantje gedacht om het strand niet nòg verder mee naar binnen te wandelen.

Villa, masterbedroom of living zijn overigens woorden die de heer Braakman en zijn vrouw niet snel gebruikt zouden hebben. “Mijn ouders hielden niet van overdreven luxe. Zij wilden het karakter van vakantiehuis vooropstellen’’. De badkamers zijn eenvoudig gehouden. De keuken is basic maar wel met alles erop en eraan. Mensen die van Terschelling houden, zijn van de eenvoud en de natuur.
De familie Braakman komt al sinds de zestiger jaren op het eiland, aldus Braakman jr. “Opgroeien terwijl Terschelling zich in je DNA nestelt, doet iets met een mens”, zegt hij. “Als het had gestormd gingen mijn zusje en ik jutten op het strand. Onze ouders hebben ons wel eens vervloekt om alles wat we allemaal meebrachten.” Flessenpost natuurlijk, die de zee nog steeds naar het eiland brengt. “Van het hout dat we vonden bouwden we hutten in duinpannetjes. We zochten cranberries, waar moeder compote van maakte die werd opgediend bij de kerstkalkoen.” Ook toen hij en zijn zus zelf kinderen kregen, was de familie in de kerstvakantie altijd samen. De familiekring was dan compleet met kinderen en kleinkinderen. Spotjes in het plafond die hun zachte licht afgeven. “Vader stak de open haard aan. Dit huis voelt warm en gezellig. Daar werkt het houten plafond ook aan mee. Het omarmt je.”

Het huis wordt ook verhuurd, vanuit de gedachte dat het beter is wanneer een huis ‘in gebruik is’ en het vakantiegangers een prachtige tijd bezorgt. De verhuur regelt zijn zus al jaren. Of regelen? “Veel werk is het niet”, zegt zij. “We maken gebruik van op-terschelling.nl en het gaat bijna vanzelf.” Grappig, hoe ze in het gastenboek kan lezen wat de vakantiegangers zo hebben gewaardeerd. “De een komt voor het festival Oerol, de ander voor het strand.” Bijna iedereen zegt iets over de natuur. ‘Hollands weer, van bikini tot regenpak’. ‘Konijntjes in de tuin zien huppelen’. ‘’s Morgens vroeg opstaan om de zon te zien opkomen en dan op de fiets naar de bakker om verse broodjes te halen’. Of: ‘Heerlijk gegeten bij strandpaviljoen West aan Zee. “Gelukkig hebben we een echtpaar van Terschelling bereid gevonden voor het beheer te zorgen. Zij nemen ons echt al het werk uit handen en zijn hun gewicht in goud waard”, aldus broer en zus Braakman.
Grappig, zegt zij, hoe de huurders ieder jaar weer graag terugkeren en bijna bekenden zijn geworden. “Het zijn liefhebbers. Die zullen wel even moeten slikken als ze voor hun vakantie ergens anders moeten aankloppen…”
Zelf ‘blokt’ ze in de zomer een paar weken om er te verblijven met de tweede echtgenote van haar vader. Haar hoge leeftijd belet haar niet om nog iedere zomer van de woning te genieten. Maar ook de volgende generatie komt ruimschoots aan bod, zoals haar neef en zijn vrouw. “Wij wonen in Amsterdam”, zegt zij. “En uit corona-tijd is overgebleven dat we regelmatig drie weken met onze laptop in ‘Huize Muis’ verblijven. Samen aan de eettafel werken, af en toe even genieten van het bijzondere uitzicht. Als een van ons een zakelijk telefoontje moet plegen wijkt-ie uit naar het bureau in een van de gastenkamers. ”En klaar met werken? Dan gaan we eropuit, bij laag water oesters zoeken langs de waddendijk of gewoon vanuit huis een heerlijke boswandeling maken. De deur uit en je hoofd is meteen helemaal leeg.” Om dan weer thuis te komen via steeds een andere ingang. “Door de hal, dan weer door de garage of de bijkeuken. Dat maakt het steeds weer nieuw en geeft een echt vakantiegevoel.”

Hoewel de villa een recreatie-bestemming heeft, is verhuren absoluut geen must. Je kunt hier in principe zo lang als je wilt verblijven. Als je er maar niet je hoofdverblijf van maakt.
Wat ook goed is geregeld, vertelt Braakman jr. “Deze villa wordt omringd door Natura 2000 gebied. Wij zijn erfpachter van Staatsbosbeheer en delen hun passie voor de natuur. We hebben de erfpacht voor 99 jaar afgekocht, tot 2117. For life. De komende 95 jaar hoeft een eigenaar zich geen zorgen te maken. Dat geeft voor volgende generaties ook veel zekerheid.”

Wat ook een zekerheid is: de rust en de natuur zullen de vakantievilla blijvend omarmen. “Toen het oude hotel Paal 8 plaats moest maken voor nieuwbouw, waren veel mensen tegen. Mijn vader heeft dat anders aangepakt. Hij is met de architect gaan meedenken. Hoe kunnen we het ontwerp zo aanpassen dat iedereen tevreden is?” Het heeft erin geresulteerd, zegt dochter Braakman, dat het hotel meer richting de weg is opgeschoven en de ingang met het terras voor hotelgasten aan de andere kant is komen te liggen. “Ik verblijf iedere zomer een paar weken in het huis, en ik moet zeggen: van overlast is geen enkele sprake.”
Valt er dan helemaal niets meer te wensen voor deze vakantievilla? Eerlijk is eerlijk, het is gebouwd in 1992 als een van de eerste vakantiehuizen met een allure die op Terschelling destijds compleet nieuw was.
Tijden veranderen, eisen worden anders gesteld dan bij de bouw in 1992. Maar juist doordat dit vakantiehuis in de basis zó goed klopt, is het voor een nieuwe eigenaar eenvoudig de villa naar eigen hand te zetten. “Het sanitair van de badkamers is makkelijk te moderniseren natuurlijk. We hebben ook al bedacht hoe je bijvoorbeeld eenvoudig de badkamer annex toiletruimte iets kunt vergroten. Wij hebben zelf nooit een bad gewild, maar dat zou er dan makkelijk in passen.” Wat ze zèlf zou veranderen, is het balkon. “Het lijkt mij meerwaarde te hebben als het balkon groter is. Dubbele openslaande deuren in de pui en dat geeft - omdat je zo hoog zit - een nog weidser uitzicht.” Een vierde manier bovendien om de villa binnen te komen. “En je hebt dan goed zicht op de kinderen, als ze buiten spelen. Dat is ook een prettige gedachte.”

De rest kan iedereen zelf bedenken. En geheel naar eigen wensen invullen. Of het nou een parketvloer wordt, andere keukenfrontjes, een nieuw aanrechtblad, het is aan de nieuwe eigenaar. En wat te denken van zonnepanelen zoals vele bezitters van woningen in West aan Zee al hebben laten aanbrengen? Dat brengt gelijk het energielabel C een treetje omhoog. Kortom, met eenvoudige ingrepen is het huis weer helemaal klaar voor de toekomst. En zal “Muis” dan ook een nieuwe naam gaan krijgen? Heerlijk om daarover na te denken….